Κορονοϊός: Τα επιχειρήματα υπέρ και κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού

Ο εμβολιασμός κατά του κορονοϊού, όπως έχει ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός της χώρας δε θα είναι υποχρεωτικός στην Ελλάδα. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι αυτή η απόφαση πρέπει  να αλλάξει διότι διακινδυνεύεται η ανοσία της αγέλης.

Από την άλλη πλευρά, η αντίθετη άποψη αναφέρει ότι ο καθένας πρέπει να έχει το ελεύθερο της επιλογής. Στο conversation.com. 2 επιστήμονες επιχειρηματολογούν υπέρ της μίας και της άλλης άποψης

Ο εμβολιασμός πρέπει να είναι υποχρεωτικός

Ο Alberto Giubilini, υψηλόβαθμος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης είναι υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Πως μπορεί αυτό να εφαρμοστεί πρακτικά, όμως; Ο ερευνητής αναφέρει πως θα πρέπει να επιβληθούν ποινές σε όσους  δεν εμβολιάζονται, όπως πρόστιμα η περιορισμούς στις ελευθερίες μετακίνησής.

Θεωρεί ότι και ηθικά κάτι τέτοιο είναι δικαιολογημένο, καθώς με αυτόν τον τρόπο θα αποτραπεί τεράστια ζημιά σε τρίτους. Ο εμβολιασμός κάποιου μειώνει τις πιθανότητες θνησιμότητας κάποιου άλλου.

Επίσης από τη στιγμή που το lockdown, το οποίο έχει τεράστιο κόστος σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο  είναι υποχρεωτικό, τότε δεν μπορεί παρά και ο εμβολιασμός να είναι υποχρεωτικός, καθώς ο τελευταίος
πετυχαίνει περισσότερα καλά και έχει πολύ μικρότερο «τίμημα».

Επιπλέον, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός διασφαλίζει ότι το βάρος της επίτευξης ανοσίας της αγέλης κατανέμεται  ισότιμα ανάμεσα σε όλα τα μέλη της κοινωνίας. O Alberto Giubilini παραθέτει το παράδειγμα της Ιταλίας που είδε τα επίπεδα εμβολιασμού του πληθυσμού να αυξάνονται έναντι άλλων ασθενειών μετά την απόφαση να γίνει υποχρεωτικός. Εξάλλου, καταλήγει, όπως η υποχρεωτική ζώνη έχει σώσει ζωές, το ίδιο θα συμβεί και με τον εμβολιασμό.

Ο εμβολιασμός δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικός

Ο Vageesh Jain, ακαδημαϊκός στο UCL, επιχειρηματολογεί κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Θεωρεί ότι κάτι τέτοιο δεν θα οδηγήσει απαραίτητα σε μεγαλύτερα επίπεδα εμβολιασμού του πληθυσμού.  Εξετάζοντας τις χώρες της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας, η έκθεση του προγράμματος ανέφερε ότι οι χώρες “όπου ο εμβολιασμός είναι υποχρεωτικός συνήθως δεν φθάνουν σε καλύτερη κάλυψη από ό,τι γειτονικές ή παρόμοιες χώρες όπου δεν υπάρχει νομική υποχρέωση”.

Σύμφωνα με το Συμβούλιο Βιοηθικής του Nuffield, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός μπορεί να δικαιολογηθεί για εξαιρετικά μεταδοτικές και σοβαρές ασθένειες. Αλλά αν και μεταδοτική, το Public Health England Δημόσια Υγεία δεν ταξινομεί COVID-19 ως υψηλής συνέπειας μολυσματική ασθένεια λόγω του σχετικά χαμηλού ποσοστού θνησιμότητας ανά περίπτωση.

Η σοβαρότητα του COVID-19 συνδέεται στενά με την ηλικία, διαιρώντας τις ατομικές αντιλήψεις για την ευπάθεια στους πληθυσμούς. Το ποσοστό θνησιμότητας εκτιμάται σε 7,8% σε άτομα ηλικίας άνω των 80 ετών, αλλά μόλις 0,0016% σε παιδιά ηλικίας εννέα ετών και κάτω. Σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, ο εξαναγκασμός του εμβολιασμού εκατομμυρίων νέων και υγιών πολιτών που θεωρούν ότι διατρέχουν χαμηλό κίνδυνο από το COVID-19 θα αμφισβητηθεί ηθικά και είναι πολιτικά επικίνδυνος.

Επίσης, οι ανησυχίες του κοινού για ένα νέο εμβόλιο που παράγεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα είναι απολύτως νόμιμες. Ο Vageesh Jain προσθέτει ότι παρά τα πολλά υποσχόμενα πρωτοσέλιδα, οι δοκιμές και οι φαρμακευτικές διαδικασίες που τις περιβάλλουν δεν έχουν ακόμη ελεγχθεί. Με τις πρώτες δοκιμές να ξεκινούν μόλις τον Απρίλιο, υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα σχετικά με τη μακροπρόθεσμη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Δεν ξέρουμε πόσο διαρκεί η ανοσία. Καμία από τις δοκιμές δεν σχεδιάστηκε για να μας πει εάν το εμβόλιο αποτρέπει τη σοβαρή μετάδοση ασθενειών ή ιών.

Τέλος, υποστηρίζει ότι το να αγνοήσουμε αυτές τις πανταχού παρούσες ανησυχίες θα ήταν αντιπαραγωγικό. Οι δυνάμεις που οδηγούν τον επιστημονικό και πολιτικό λαϊκισμό είναι οι ίδιες. Οι αντι-εμβολιαστές δεν εμπιστεύονται τους εμπειρογνώμονες, τη βιομηχανία και ειδικά την κυβέρνηση. Μια κυβερνητική εντολή δεν θα αντιμετωπιστεί μόνο με ακλόνητη περιφρόνηση, αλλά θα είναι επίσης αρκετή για να στρατολογήσει περισσότερους αντι-εμβολιαστές.